De wereldborduursels.
Kunst moet dat ergens over gaan? Moet het verbazen, ontroeren, choqueren, moet het schoonheid weergeven, iets over de wereld vertellen. Aan het denken zetten? Na mijn 2 reizen door India wist ik het niet meer. Ik heb er veel armoede en sociale onrechtvaardigheid gezien en vaak gedacht:” Waar ben ik mee bezig. Niks doen is geen optie.”
Ik heb na deze reizen niet langer portretten van mezelf als uitgangspunt genomen in de borduursels maar het nieuws zoals zich dat opdringt in de krant en via de televisie. Ik ben mijn eigen kijk op de wereld  gaan maken. Inspiratie heb ik ook gehaald uit het tapijt van Bayeux: een tapijt waarin de slag bij Hastings in 1066 is verbeeld door middel van borduursels. Dit tapijt leest zich als een stripverhaal waarin de gebeurtenissen van de veldslag chronologisch worden weergegeven. Het tapijt is 70 meter lang en 50 cm. breed.  
Als basis voor de borduursels  heb ik krantenfoto’s genomen. De onderwerpen zijn geborduurd met de naaimachine op doorzichtige stof. Verschillende lagen stof op elkaar. De loshangende draden zijn “levenslijnen” geworden. Nieuws vervaagt na een tijdje, nieuwe dingen gebeuren. Wat een jaar geleden is gebeurd zijn we al weer vergeten. In de borduursels kom je de volgende onderwerpen tegen:De beurscrisis, Cambodja, Kenia, Pakistan, Afghanistan, Israel, Jordanië, Benza Bhutto, Iran, Afrika.
Het gaat over macht-onmacht-arogantie-chaos-wanhoop-verdriet-angst-berusting-verbazing-moed.


Nu komen er ook portretten in mijn werk: van anonieme mensen uit het nieuws die ik een gezicht wil geven.
Ook ben ik hierbij weer volop aan het experimenteren met combinaties van papier en stof.