Journey through the space of intuition, by J.S. 1985 (English), Dutch) FOTO, magazine, no. 6, NL, portfolio photo : Blackness, from the series Metamorphosis, 1985
“I have to define my work in terms of my own truth. That’s what the journey is all about, if you are true to your own instincts. The great wonder is that we have each our own validity, our own mysteries. It’s sharing of those gifts that makes artists artists.” (Duane Michals)
In Krystyna Ziach’s work intuition plays an important part, which is crucial to her entire creative process. Intuition not in the sense of a specific, programmed or anti-intellectual attitude or lack of reflection but, as the well-known philosopher Bergson put it: “Intuition is our second nature.” When I speak of her entire creative process, I do not merely think of photography, a medium which she has not been using independently for a long time. Krystyna Ziach was born in Poland in 1953. She studied at the Academy of Fine Arts and got her degree in the discipline of sculpture, while simultaneously studying art history at the Jagiellonian University in Cracow, from which she graduated with a thesis about the avant-garde Dada movement. In 1979 Krystyna Ziach came to the Netherlands, where she continued her studies at the Academy of Fina Arts, AKI, in Enschede, in the fields of sculpture, graphics and also photography. Her work from this period is characterized by its humour and irony, her own interpretation of the ‘trompe-l’œil’ phenomenon. A combination of great technical skill with an element of irony and of disconcerting the viewer as to the certainty of his observations. In the initial period Krystyna Ziach used photography only as a starting point for a series of silk-screens which she specifically called Les mémoires du voyage (memoirs of the journey). I deliberately quote this title for its reference to travelling, in order to emphasize its universal meaning as a process of continuous research and for the aspect of metamorphosis. Her imagination is directly linked to the fact of her Polish origin. Poland is a country with a very specific location, where movements from the east and from Western Europe melt into one another. From Poland she brought her emotional baggage and her intellectual substance. Worth mentioning is her interest in literature, in particular literature with absurdist tendencies of great writers such as S.I. Witkiewicz, W. Gombrowicz, Bruno Schultz and Franz Kafka, to name but a few. Her interest in Dada, the avant-garde movement of artists and intellectuals who propagated anti-intellectualism and provocation and vacillated between an absurd and a poetical imagination, also endures. Each person’s character is influenced by the emotional and intellectual atmosphere and by the landscape of his country of origin. The reason to write all of this down is to show the sources of inspiration which directly influence her photos. Essential elements in her photography are expressionistic background paintings with a human figure who, as it were, executes her own ‘one woman performance’. I write ‘as it were’ because in this context Krystyna Ziach’s photography does not have a documentary character, nor does she intend to stage short photographic stories (photo sequences). In her photos Krystyna Ziach centres on constructing a staged reality, which functions as a reflection about essential categories. Even the titles of her photos suggest this concept (Blackness, Contradiction) and the nakedness of the human figure also has this universal quality. That which always fascinates us about photography is the fact that photography is a comment on reality, also in a psychological sense. The human figure appearing in this staged reality is either static or in motion. In the photo Metamorphosis she draws with her own silhouette a trace on the expressionistically painted background. In other photos the bodies themselves are painted, which gives them another kind of expressivity. Painting of the body had, or still has in other cultures, a ritual quality. It also appears e.g. in tattoo or the modern art activities of an Yves Klein and of performance artists. Therefore painting the body is archetypical in character. In the work of Krystyna Ziach it moreover has an ironic meaning (as in Contradiction). In other photos, e.g. Baroque, a human figure is ironically posing with an exaggerated gesture. An important element of the staged reality in the photos of Krystyna Ziach are the backgrounds, which show us her fascination for the expressionistic tendencies in painting (action painting). Krystyna Ziach is still far removed from a final ending to this project. For her it remains in a permanent state of transformation, with new possibilities emerging and connecting with long-forgotten associations and emotions. It is an open process which again and again penetrates new areas of her imagination. Translation: Hanny Keulers
Reizen door de ruimte van de intuïtie, J.S. 1985 (Dutch)
“I have to define my work in terms of my own truth. That’s what the journey is all about, if you are true to your own instincts. The great wonder is that we have each our own validity, our own mysteries. It’s sharing of those gifts that makes artists artists.” (Duane Michals)
In het werk van Krystyna Ziach speelt de intuïtie een belangrijke rol, hetgeen cruciaal is voor haar totale creatieve proces. Intuïtie niet in de zin van een specifieke, geprogrammeerde of anti-intellectuele houding, of van een tekort aan reflectie, maar zoals de bekende filosoof Bergson het formuleerde: “Intuïtie is onze tweede natuur”. Wanneer ik spreek over haar totale creatieve proces, denk ik niet alleen aan de fotografie, die ze als zelfstandig medium nog niet zo lang gebruikt. Krystyna Ziach is geboren in Polen in 1953. Zij studeerde aan de academie voor beeldende kunst en beëindigde haar studie in de beeldhouwkunst, terwijl ze tegelijkertijd kunstgeschiedenis studeerde aan de Jagiellonian Universiteit in Krakau, waar ze afstudeerde met een scriptie over de avant-gardistische Dada beweging. In 1979 kwam Krystyna Ziach naar Nederland, waar ze haar studie voortzette aan de academie voor beeldende kunst, AKI, in Enschede, in de studierichtingen beeldhouwkunst, grafiek en ook fotografie. Haar werk uit die periode kenmerkt zich door zijn humor en ironie, haar eigen interpretatie van het verschijnsel van de ‘trompe-l’œil’. Een combinatie van een grote technische vaardigheid met een element van ironie en van het in verwarring brengen van de toeschouwer ten aanzien van de zekerheid van zijn waarnemingen. In de beginperiode gebruikte Krystyna Ziach fotografie alleen als uitgangspunt voor een serie zeefdrukken die ze specifiek aanduidde als Les mémoires du voyage (de memoires van de reis). Ik haal deze titel met opzet aan vanwege zijn verwijzing naar reizen, om de universele betekenis ervan als een proces van voortdurend onderzoek te benadrukken, en vanwege het aspect van de metamorfose. Haar verbeelding houdt rechtstreeks verband met haar Poolse afkomst. Polen is een land met een zeer specifieke geografische ligging, waar bewegingen uit het oosten en uit West Europa in elkaar overvloeien. Uit Polen nam zij haar emotionele en intellectuele bagage mee. Het vermelden waard is haar belangstelling voor literatuur, vooral literatuur met absurdistische tendensen van grote schrijvers zoals S.I. Witkiewicz, W. Gombrowicz, B. Schultz en F. Kafka, om slechts enkele te noemen. Ook haar interesse in Dada leeft voort, de avant-gardistische beweging van kunstenaars en intellectuelen die het anti-intellectualisme en de provocatie propageerden en twijfelden tussen een absurde en een poëtische verbeelding. Het karakter van iedere mens wordt beïnvloed door de emotionele en intellectuele atmosfeer en door het landschap van zijn land van herkomst. De reden waarom ik dit allemaal opschrijf is om de inspiratiebronnen die van directe invloed zijn op haar foto’s te laten zien. Essentiële elementen in haar fotografie zijn expressionistische achtergrondschilderijen, met een menselijke gestalte die, als het ware, haar eigen ‘one woman performance’ uitvoert. Ik schrijf ‘als het ware’ omdat de fotografie van Krystyna Ziach in deze context geen documentair karakter heeft, noch is het haar bedoeling om korte fotografische verhalen te ensceneren (photo sequences). In haar foto’s concentreert Krystyna Ziach zich op de constructie van een geënsceneerde werkelijkheid, die fungeert als een reflectie over essentiële categorieën. Zelfs de titels van har foto’s suggereren dit concept (Blackness, Contradiction) en de naaktheid van de menselijke gestalte heeft eveneens dit universele karakter. Dat wat ons altijd fascineert in de fotografie is het feit dat fotografie een commentaar op de werkelijkheid is, ook in psychologische zin. De menselijke gestalte die in deze geënsceneerde werkelijkheid verschijnt is statisch, of in beweging. In de foto Metamorphosis tekent ze met haar eigen silhouet een spoor op de expressionistisch geschilderde achtergrond. In andere foto’s zijn de lichamen zelf beschilderd, waardoor ze een ander soort expressiviteit krijgen. Beschildering van het lichaam had, of heeft nog steeds in andere culturen, een ritueel karakter. Het verschijnt ook, b.v. in de tatoeage of de moderne kunstactiviteiten van een Yves Klein en van performance kunstenaars. Het beschilderen van het lichaam heeft dan ook een archetypische kwaliteit. In het werk van Krystyna Ziach heeft het bovendien een ironische betekenis (zoals in Contradiction). In andere foto’s, b.v. Baroque, poseert een menselijke gestalte met ironie en een overdreven gebaar. Een belangrijk element van de geënsceneerde werkelijkheid in de foto’s van Krystyna Ziach zijn de achtergronden, die ons haar fascinatie tonen voor de expressionistische tendensen in de schilderkunst (action painting). Krystyna Ziach is nog ver verwijderd van een definitieve beëindiging van dit project. Voor haar blijft het in een voortdurende staat van transformatie, met nieuwe mogelijkheden die verschijnen en een verband leggen met reeds lang vergeten associaties en emoties. Het is een open proces dat telkens weer doordringt in nieuwe gebieden van haar verbeelding.
