Ik wil op de een of andere manier expressief bezig zijn. Daar moet je niet te lang over nadenken, anders wordt het zo psychologisch. Soms heb ik best wel behoefte aan vastigheid door iets na te maken. Maar dan denk ik: wat wil ik dan? Dat wringt. Ik denk dat het een soort dwarsigheid in mijn karakter is om het op mijn manier te doen. Ik schilder het liefst met dingen waarmee je geen invloed hebt op het resultaat. Verfrollers, sponsjes, stempels of mijn handen. En waarom blijf ik dit nou eigenlijk steeds doen, hè. Waarschijnlijk is het toch een soort ontspanning voor mij of zo. Terwijl het zweet me uitbreekt. Je leert veel over jezelf juist doordat je weinig stuurt.
