Rubrieken
1
Marieke Verkerke
Op een dag deed onze oven het niet meer. Ik stuurde een mail naar de ovenfabrikant met een probleemstelling in drie delen:
- We kunnen de oven aanzetten!
Daarna horen wij het geluid van een opstijgend vliegtuig. Bij wijze van spreken, uiteraard. In een hoorspel waar een vliegtuig in voorkomt zou het geluid niet misstaan!
- Zetten wij een ovenschotel met een laagje kaas onder de grill, dan is de kaas na een half uur grillen op de hoogste stand een heel klein beetje gesmolten. Niet krokant, nee, nee.
Ook niet roet zwart. Dat mag een voordeel genoemd worden!
- Schuiven wij een appeltaart in de oven en laten wij deze anderhalf uur bakken op 230 graden (lekker hoog!) dan komt deze niet geurend en doorbakken weer tevoorschijn. De taart is eetbaar! Waarom ook niet? Maar nog wel rauw…
Kortom, de oven doet enorm zijn best om op temperatuur te komen!
We twijfelen alleen of het gevaarlijk is om een oven zo lang met zo veel geluid en zo weinig resultaat aan te laten. Er is nog helemaal niets ontploft! Welk een geluk.
Onze vraag aan u is of er een betere oplossing is voor deze oven die zo fijn bij ons op het aanrecht staat te staan. Wij horen graag van u!
Het duurde lang voordat ik iets hoorde vanuit de ovenfabriek. Net toen ik me af begon te vragen of ik wel serieus genoeg had zitten te typen, schrok ik op toen er een antwoord kwam:
‘Goedendag,
We gaan u een nieuwe oven toesturen, de defecte kan u aanbieden bij de milieu-straat ter recycling.’
Nou, zeg. Wat zal ik daar nu eens van denken? Sta ik straks weer hele dagen te bakken en te grillen. Dat moet een mens maar willen.