Sprookje waarin verteld wordt over een reus die de wereld in zijn rugzak stopte ( of niet )
Op een dag besloot de reus de hele wereld in zijn rugzak te stoppen. Eerst haalde hij de wereld uit elkaar. Vervolgens deed hij alles er één voor één in. Hij sloeg niets over. Er was niets wat niet bij de wereld hoorde. Toen de reus klaar was, paste hij er zelf niet meer bij. Wel had hij de hele wereld binnen handbereik. Het was oersaai. Hij zweefde maar wat tussen zon, maan en sterren. De reus bleef positief. 'Iemand moet tenslotte de rugzak dragen,' zei hij tegen niemand in het bijzonder. Op dat moment klonk de diepe zucht van Niemand door het heelal. 'Nu heb ik helemáál niks meer te doen,' zei Deze. 'Neem me niet kwalijk,' zei de reus, 'ik dacht altijd dat niemand de wereld droeg.' 'Dat bedoel ik, men heeft werkelijk geen idee.' De reus had nog nooit Niemand zo treurig zien kijken. Onmiddellijk kreeg hij medelijden met Haar. Hij opende zijn rugzak en zette de wereld weer in elkaar. Er ontbrak nog iets. 'Staat u mij toe,' vroeg de reus. Hij nam Niemand bij de hand en plaatste Haar op de wereld. Vanaf die dag droeg niemand de wereld meer. Voortaan kon iedereen met Niemand zijn.
