Vandaag zag ik een kiekendief. Of nee, vandaag zag ik een vogelaar die wees in de lucht en zei, ‘kijk, een kiekendief!’ Heel in de verte zag ik een stipje gaan. Wat een mooi woord, dacht ik, voor een stipje in de lucht. Stel je voor dat een stip in de lucht met de naam ‘kiekendief’ alles omvattend is. Een soort beeldenrover in de ruimte. Zo’n stip werpt zich uit tot een lijn om een beeld te vangen. Niet zomaar eentje, maar steeds weer nieuwe beelden in een oneindige herhaling uit die ene stip. Misschien lijkt het op tekenen en nooit weten wat je vangen zal. Dat stemt tot nederigheid.
