Schilderen vond ik vreselijk interessant. Maar ik had er heel veel moeite mee. Ik maakte bijna nooit iets af. Toen ben ik gaan beeldhouwen. Dat vond ik prettig, dat werd altijd wel wat. Maar het schilderen heb ik nooit losgelaten. Ik kwam hier terecht. De sfeer sprak me aan, dat je geholpen wordt. En dat je met andere mensen bent. Ze schilderen op manieren waar ik overal voor mezelf stukjes uit kan halen. Ik ben weleens aan mijn haren terug gesleept toen ik eerder op wilde houden. Ik had het helemaal gehad. Maar toen moest ik toch door. En op dat laatste moment maakte ik opeens iets nieuws. Ik dacht dat het nooit kon als ik voelde dat een schilderij een mislukking was. En dat is het dus nooit meer, hè. Ik maak er gewoon wat anders van.
