Middenin de nacht werd ik wakker en dacht twee zinnen. Ze klonken even wonderlijk als eenvoudig te onthouden. De volgende ochtend waren ze mij ontglipt. Dat krijg je er van, met al dat onderschatten van eenvoud. Ik opende een schijnbaar eenvoudig doosje. Met daarin twaalf grafietpotloden. Wonderlijk genoeg tekende ik.
