Janice McNab (1964) voltooide onlangs haar serie schilderijen Our Spectral Gardens waarvan deze zomer al een werk was te zien in de galerie. De serie gaat uit van een zijden shawl die McNab’s moeder eind jaren vijftig kocht. De bloem- en plantpatronen van de shawl transformeren in de schilderijen tot golvende landschappen waarin afgesneden aloë vera bladeren zweven. In andere werken komen ook dieren en vogels voor die slechts aanwezig zijn als schaduwen, gevormd door de handen van de kunstenaar. Als een soort spookbeelden wijzen ze op de ecologische problematiek van onze tijd en onze verstoorde relatie met de natuur. Deze serieuze inhoud gaat verborgen achter de verleidelijk weergegeven landschappen waarvan de virtuositeit en het plezier in het schilderen af straalt.

Our Spectral Gardens komt voort uit het onderzoek dat Janice McNab deed naar de De Tien Grootste schilderijen (1907) van Hilma af Klint (1862–1944), pionier van de abstracte schilderkunst. Ze ontdekte de tot nu toe onderbelichte invloed van de Zweedse volks textiel- en borduurkunst op de schilderijen van af Klint. Zo ontwikkelde ze haar eigen vormtaal geworteld in de natuur in een poging door te dringen tot de verborgen krachten van het leven op aarde. De relatie met textiel en onze verhouding tot de natuur in het werk van af Klint krijgen in Janice McNab’s Our Spectral Gardens een eigentijdse dimensie met de zijden shawl en de huidige ecologische problematiek.

Janice McNab is naast schilder en docent ook cultuurhistoricus, ze promoveerde aan de Amsterdam School for Cultural analysis van de UVA. Haar studie over Hilma af Klint is als essay opgenomen in de catalogus bij de tentoonstelling Hilma af Klint & Piet Mondriaan: Forms of Life, die eerst te zien was in het Tate Modern in Londen en van 7 oktober t/m 25 februari in het Kunstmuseum Den Haag. zie: op www.kunstmuseum.nl/nl/tentoonstellingen/hilma-af-klint-piet-mondriaan

Frank Van den Broeck (1950) exposeert op het moment in Museum Beelden aan Zee sculpturen, tekeningen en foto’s in de tentoonstelling Vuur en Fictie. Van den Broeck, tekenaar bij uitstek, begon rond 1998 geleidelijk aan ruimtelijk te werken door de krassen en moeten die bij toeval tijdens het tekenen ontstonden. De inkeping in het papier zag hij als een incisie en maakte hem bewust van de mogelijkheid het ruimtelijke, sculpturale te gaan verkennen.

Zo ontstonden kleine sculpturen in klei waarin de figuratie zich terloops losmaakt, vergelijkbaar met zijn tekeningen waarin de voorstelling zich ook vaak geleidelijk blootgeeft. In de eerste beelden is de hand van de kunstenaar is vaak letterlijk aanwezig als knuist die zich kan ontwikkelen tot een gezicht of kop. In 2015 kocht het Centraal Museum Utrecht een aantal van zijn sculpturen aan en gaf hem met steun van het Mondriaan Fonds de gelegenheid verder te experimenteren met zijn ruimtelijke werk. In de galerie zijn nu sculpturen in klei en brons te zien samen met tekeningen die de beelden context geven.

Vuur en Fictie t/m 22 oktober te zien in Museum Beelden aan Zee, meer info op www.beeldenaanzee.nl/nl/frank-van-den-broeck