Op een zonnige morgen was ik samen met mijn fiets op een verlaten landweg. Een knots van een waterkanon liet het regenen op het land. Of nee, vanaf hier zag ik dat daar ginds ook de weg nat was. Alsof er een stoplicht van kleur verschoot hield ik halt. Spoedig zou ik niet meer hier zijn, maar daar op de weg, waar het blijkbaar van tijd tot tijd regende. Maar wanneer precies? Ik bestudeerde de wendingen van het kanon. En zie, plots verschenen alle kleuren van de regenboog tussen het water door. Welke kleur had mijn denkbeeldige stoplicht ook alweer? Alles wat ik bedenk, kan ik evenzogoed niet bedenken. Nu alle kleuren mee gingen doen was het einde pas echt zoek. Ik stapte op de fiets. Eenmaal daar werd ik beneveld door de gehele regenboog. En het regende hier lang niet zo hard als ik gedacht had toen ik nog daar was
