Vandaag ben ik in mijn nopjes. Het voelt als een luchtige blijheid. Niet te verwarren met gelukzaligheid, dat is te zwaar op de hand. Toch vraag ik me wat af. Hoe kan ik in nopjes zijn, de mijne nog wel, als ik niet eens precies weet wat ik me bij 'nopjes' voor moet stellen? Een nop, zo ontdekte ik, is eigenlijk een oneffenheid in de vorm van een wollen pluisje op een stof, ontstaan door een bijzondere wijze van weven. Zo'n nop slijt er weer af naarmate de stof gedragen wordt. In vroeger tijden was nieuwe wollen kleding met nopjes erop een teken van rijkdom en feestelijkheid. Hoe kortstondig is het nopjesmoment! Nopjes slijten, daar kan je op wachten. Ik ben dus in mijn nopjes. Alles goed en wel beschouwd een zeldzaam verschijnsel. Want ik heb niet zoveel nieuwe kleren. Eerlijk gezegd mors ik er alleen maar op. Ik trek er gaatjes in en ze beginnen ook nog eens te pluizen. Wacht eens, een nop was toch een oneffenheid? Mijn eigen kleren zitten juist vol nopjes! Ze komen vanzelf en het worden er steeds meer. Ik ben vaker in mijn nopjes dan ik denk.
