Toen het weer donker werd kwam de koning met de tuinman. Hij bracht ook een tovenaar mee, die met geesten kon praten. Tegen middernacht sloop het meisje uit het struikgewas tevoorschijn, op de voet gevolgd door de witte geest. Opnieuw boog zich een tak naar het hongerige meisje toe. Voorzichtig duwde de koning de tovenaar dichterbij. De tovenaar vroeg,'ben je een mens of een geest?' Het meisje antwoordde, 'ik was ooit van de wereld, maar toch ben ik niet van deze wereld.' Verheugd haastte de koning zich naar het meisje toe en riep, 'als je door de hele wereld verlaten bent, zal ik je niet alleen laten.' En om deze woorden te bezegelen liet hij voor haar een paar zilveren handen maken. Zij kozen elkaar tot man en vrouw en in die tijd begon er een kind te groeien in haar. Een paar maanden later moest de koning ten strijde trekken in een ver land. Hij bracht zijn jonge koningin onder de hoede van zijn moeder en zei, 'stuur mij dadelijk bericht wanneer zij haar kind ter wereld brengt.'
