Ik ben eigenlijk nog nooit een schoen kwijtgeraakt. Het is een geluk, want op één schoen kom je niet ver. En al helemaal niet als er een plateauzool onder zit. Op twee van die dingen kom je nog wel vooruit. Maar ik heb nog nooit iemand op één hoge zool een sprintje naar de trein zien trekken. Daarom blijft een schoenenpaar altijd bij elkaar. Ik weet wel dat deze stelling een beetje wankelt. Zo reis ik zelden met de trein en is het heel goed mogelijk dat er dagelijks tientallen mensen op één plateauzool naar treinen sprinten. Toch waag ik te stellen dat een schoenenpaar onlosmakelijk verbonden is. Ook schoenenwinkels weten dat. Voor dit soort winkels staan rekken opgesteld boordevol enkele schoenen. Als klant voel je meteen aan dat je niet in alle windstreken op zoek hoeft naar het bijbehorende exemplaar. Stap eenvoudigweg met de enkele schoen de winkel binnen en de verkoopster brengt je in een mum van tijd de andere. En je krijgt er nog een doos bij ook! Zelfs als je uit je dak gaat op de dansvloer, van alles rond laat slingeren en plots in allerijl de zaal verlaat, dan nog kan je er donder op zeggen dat vroeg of laat een vorstelijk personage met jouw verloren gewaande schoen aan je deur komt leuren. Een mooi voordeel van een paar schoenen, toch? De stap van de ene wordt onherroepelijk gevolgd door de stap van de andere schoen.
