Pas kocht ik een fietslampje. De fabrikant was zo sympathiek geweest om er een stap voor stap handleiding bij te geven hoe het lampje te monteren. In beeld en in maar liefst vier talen. Als ik in die landen ooit nog eens met mijn mond vol tanden kom te staan, kan ik in ieder geval een gesprek beginnen over een fietslamp. Sommige informatie vond ik dubieus. Indien je onder de drie jaar bent, werd geadviseerd geen onderdelen van het fietslampje in te slikken. Voor iedere driejarige die al in vier talen kan lezen is dat natuurlijk handige informatie. Maar ben je boven de drie, zoals ik, is het dan wel geoorloofd fietslampen door te slikken? Daaruit blijkt maar weer eens dat er geen duidelijkheid bestaat over wat een mens wel of niet tot zich zou mogen nemen. Ik had het zelf wel praktisch gevonden als daar bij je geboorte ook een handleiding bij geleverd was. Bedenk ik bijvoorbeeld net een uitgebalanceerd voedingspatroon, dan blijkt al na een paar dagen dat ik het bloedgroepen dieet totaal over het hoofd gezien heb! Met mijn bloedgroep nul ben ik van oorsprong een jager en dient mijn uitgebalanceerde maaltijd aangevuld te worden met buffels en everzwijnen. Het is om dol van te worden. Ik zou bijna wensen een Eskimo te zijn, dan is het slechts een kwestie van walvis en levertraan. Het is zelfs mogelijk dat het woord 'handleiding' niet eens voorkomt in het vocabulaire van Eskimo's. Maar ik heb weer geen natuurlijke vetlaag en zou verkleumen bij een wak, jager of niet. Die avond zat ik in verwarring aan tafel. Viel een chocolade shake eigenlijk nog wel onder mijn diep van binnen sluimerende jachtinstinct? Waarop mijn zoon zei, 'als je morgen platgereden wordt, denk je bij je eigen, had ik nou die chocolade shake maar genomen.' Deze uitspraak leek me een versie van 'carpe diem', alleen iets minder bloemrijk. Het werkte wel, bij mij moet je nooit met bossen bloemen aan komen zetten. Als een roofdier op haar prooi stortte ik me onmiddellijk op mijn chocolade shake. Want, nou ja, overal zit een kern van waarheid in.
