Als ik een prentenboek wil maken ontstaat er als eerste in mijn hoofd een beeld. Elke dag komen er meer beelden bij. Wekenlang zet ik niets op papier. Ik houd alleen mijn ogen en oren open. Pas als mijn hoofd overloopt begin ik te tekenen. Ik weet niet precies hoe mijn verhaal zal verlopen. Mijn prentenboek heeft nog geen tekst. Ik ben half verblind door het ontbreken van een overzicht. Op de tast probeer ik de wereld die zich binnen in mij afspeelt op papier te krijgen. Zo word ik een reiziger in mijn eigen verhaal. Af en toe keer ik om en verander mijn route. Langzaam rijg ik de beelden aan elkaar. De vellen papier stapelen zich op tot een boek. Verwachtingsvol sla ik telkens een nieuwe bladzijde om. Ik ben beland in een verhaal van duizend en één mogelijkheden.
