Toen ik in de supermarkt mijn neus tussen de appels stak, hoorde ik uit een luidspreker boven mij een lied: ‘Hjir bin ik, wêr bisto?’ Daar was ik, op zoek naar de meest geurige appel. Als dit niet al de derde keer was geweest dat mij dit overkwam had ik slechts de toepasselijkheid van deze muzikale omlijsting ingezien. Deze derde keer echter bezorgde mij een verontrustend gevoel. Was dit nu een meervoudige déjà-vu ervaring? Ik had helemaal geen zin in gedoe. Kan een mens nu nooit eens rustig boodschappen doen? Maar ik wist al wat mij ter hoogte van de melkafdeling te wachten stond. Daar werd ik eveneens voor de derde maal door een melodie van geheel andere strekking om de oren geslagen: ‘Everybody, rock your body!’ Toen ik om me heen keek zag ik dat het handjevol mensen zich niet voelde aangesproken. Ik besloot de oproep ook maar te negeren. Bij de kazen was ik de draad van de muziek zelfs even helemaal kwijt. Het onsamenhangende deuntje stelde me net genoeg in staat om me te concentreren op de aanbieding van de week. Ik vreesde echter het moment dat ik bij de kassa aan zou komen. Daar galmde een zanger me in niet mis te verstane bewoordingen tegemoet: ‘I wanna fall in love with you!’ Een zwijmelende man met een op hol geslagen hart was wel het laatste waar ik behoefte aan had. Het kostte me al moeite genoeg om mijn pincode te onthouden. Ik vloog de winkel uit. Zo gaat de voedseljacht er blijkbaar tegenwoordig aan toe. Ik troostte me met de gedachte dat het eigenhandig kweken van groente en het jagen op groot wild veel meer tijd in beslag zou hebben genomen.
